نشریه لعل سرخ
پیاپی 28 (پاییز 1402)

در دنیای سنگ های قیمتی، امتیست یکی از محبوب ترین و قابل تشخیص ترین سنگ ها است. امتیست ها رنگ ارغوانی زیبایی و کیفیتی کمابیش شفاف دارند این باعث می شود سنگ های بنفش دیگر را با امتیست اشتباه بگیرید. امتیست تا قرن نوزدهم، زمانی که ذخایر بزرگ برزیل کشف شد، به گرانی یاقوت و زمرد بود. اعتقاد بر این بود که سنگ ماه تولد فوریه از مسمومیت جلوگیری می کند. امتیست ها نوعی کوارتز هستند و می توانند در طیف رنگی ازجمله صورتی و اسطوخودوس باشند. این رنگ ها اغلب به دلیل وجود عناصر کمیاب مانند منگنز و آهن در کریستال ایجاد می شوند. شدت رنگ و اشباع رنگ بسته به وجود کم و زیاد این عناصر می تواند متفاوت باشد.

«کهربای Chameleon»1به این دلیل کملیون نامگذاری شده چون توانایی در تغییر رنگ در پاسخ به نور و محیط اطراف را مانند آفتاب پرست دارد. کهربای کملیون دارای مرکز فلورسنس منحصر به فرد در طول موج 469 نانومتر است که با شدت بالا و جداسازی خوبی از رنگ های دیگر فلورسنس تمایز می یابد. تنها در صورتی که شدت فلورسنس بالا باشد، به عنوان رنگ اساسی ظاهر می شود. در عین حال، بسیاری از انواع کهربا نیز می توانند فلورسنس قوی در طول موج 469 نانومتر تولید کنند، اما به طور معمول با رنگ های دیگری ترکیب می شوند. در مقابل، کهربای کملیون با توزیع فلورسنس یکنواخت، شدت بالا و جداسازی خوبی به تولید اثر فلورسنس آبی سبز شناور با کیفیت بالا منجر می شود.

الماس «کملیون» ترکیبی از اجزای رنگ سبز، زرد، قهوه ای و خاکستری است. رنگ آن را می توان به عنوان مثال به روش های زیر توصیف کرد: زرد مایل به سبز مایل به خاکستری، خاکستری مایل به زرد مایل به سبز، سبز مایل به زرد، سبز مایل به زرد مایل به قهوه ای. الماس «کملیون» با شرایط گرما یا نور می تواند بین دو رنگ چرخش کند. رنگ الماس می تواند از نارنجی به سبز، زرد به سیاه و برعکس تغییر رنگ دهد. با این وجود، مهم است که به یاد داشته باشید که شرایط نور یا دمای مورد نیاز برای ایجاد تغییر رنگ در الماس «کملیون» بسیار شدید است. تغییر رنگ برای یک «کملیون» حساس به نور برای یک هفته در ابهام کامل و سپس تغییر رنگ دیگر آن، زمانی که به نور روز بیرون آمد، در حدود 30 تا 60 ثانیه غیرعادی نیست.

ایرانیان به واسطه ی قدمت تاریخ و فرهنگ خود، از نخستین جوامع پیشرو بوده اند. هنر ایرانی درختی تناور است و ریشه های شاخسار پرثمر آن در خاک مانایی نستوه و ستوارند. جواهر و زیورآلات و هنرهای مرتبط با آن هم صحنه ی یکتای هنرمندی هم میهنان است. درباری دوزی همچون سوزن دوزی و ترمه دوزی و... از هنرهای اصیل ایرانی است که از آن برای تزیین لباس ها و همچنین در ساخت زیورآلات جذاب استفاده می شود. برای کشف ارزش زیبایی شناسی آن کافیست به لباس های درباری دوره ی تاریخی (از صفویان به این سو) مراجعه کنیم. رگه های درباری دوزی در تاریخ هنر ایران (به صورت مستقل) از حدود 800 سال پیش قابل ردیابی است. هنری که از ظرافت وسواس گون هنرمند، شاهکاری بی همتا می سازد. در این شماره، تجارب بانویی هنرمند را خواهیم شنید که با ایجاد تعادل میان مدیریت، هنر و خانه داری، آفریده هایی مانا خلق کرده است.

جواهرات معاصر، با استفاده از رویکرد پدیدارشناسی، در فرایند ساخت خود تحت تاثیر معماری قرار می گیرند. این رویکرد نه تنها به طراحی و شکل دهی به جواهرات کمک می کند، بلکه ارتباط عمیقی بین جواهرات و محیط زیست اطراف را بوجود می آورد. با استفاده از عناصر معماری، جواهرات معاصر به صورت منحصر به فرد و متفاوتی خلق می شوند که همزمان با ارایه تجربه های جدید و الهام بخش برای علاقه مندان خود هستند.

تن آدمی، نخستین محملی است که هر کس برای برقراری تعامل، آن را بررسی و کنترل می کند، در سنت تعامل گرایی نمادین (کافمن 1959)،بدن در ارتباط با هویت فردی و هویت اجتماعی نقش میانجی را ایفا می کند. از جمله تزییناتی مانند تسبیح، عصا، عینک، انگشتر و جواهرات، به غیر از ارزش مصرفی و کارکردی آن ها، ارزش سمبلیک و تاثیر فرهنگی نیز برخوردارند و آگاهی ما را درباره هویت فردی، گروهی و ارتباطات اجتماعی مرتبط با آنها افزایش می دهند. از زمان های گذشته، در تمام تمدن ها و فرهنگ ها و جوامع، زیبایی و زیبا ساختن تن یا خودآرایی و ظاهر آراستن و معانی دیگری مانند مد، لباس، زیورآلات و بدن در مرکز توجه انسان ها قرار داشته است.

منریسم سبکی هنری است که پس از دوره رنسانس، اما قبل از دوره باروک در اروپا به وجود آمد. این دوره هنری در فاصله زمانی کمابیش از قرن شانزدهم تا اوایل قرن هفدهم میلادی رخ داد. منریسم در واقع یک پیشاهنگی برای دوره باروک به حساب می آید و برخلاف رنسانس، که بر ترکیبات هماهنگ و طبیعت گرایی تمرکز داشت و بر استفاده از ویژگی های مصنوعی، پیچیده و درخشان تمرکز می کرد. هنرمندان منریسم از نور مصنوعی، ترکیبات هندسی پیچیده، و تنظیمات دراماتیک برای خلق آثار خود استفاده می کردند. آن ها به دنبال ایجاد تاثیرات شگفت انگیز و تحول بخش در آثارشان بودند. منریسم و رنسانس دو دوره تاریخی در هنر هستند که در زمینه زیورآلات باستانی نیز تاثیرگذار بوده اند. در این دو دوره، طراحی و سبک بندی زیورآلات تغییرات زیادی را تجربه کرده است. منریسم در طی دوران خود، از طراحی هندسی دقیق، بازتاب نور، تناوب رنگ ها، حرکت و حس نمایشی قوی استفاده می کرد. آثار منریسم اغلب شامل تصاویر مصنوعی و غیر واقع گرایانه، با اثرات نورپردازی مصنوعی و فضاهای پیچیده بودند

حرارت گدازان کوره های آبدیدگی را، فقط با کسب تجربه در طول زمان می توان به خدمت گرفت؛ هنری که ققنوس هزارساله بر آن تواناست، استعداد و _از دیگرسو_ تجربه، بال پرواز می گشایند. هنر خیال، آن پرنده ی مسکن گزیده در ارتفاعات ناپیدا، راوی داستان همیشگی «فرود و فراز» است.اولین پریدن ها می توانند خام و بی تعادل باشند، بعد از هزار سال اما تجربه و تکرار به او بلوغ می آموزند.نمی توان به آثاری که نگاهی دوباره به گذشته دارند، برچسب جمود و جزم گرایی زد.چرا که مرغ جاودان هنرشان در امتداد زمان و به موازات آن و گاه مسلط بر آن پیش می رود، هر گاه به «پایان» نزدیک شود دیگربار و از خاکستر اتمام، برمی خیزد و در سپهر لایزال ماندگاری بال و پر می گشاید.دوام هر هنر نیز، توان حضور و بروزش را مدیون این تجربه و تکرار در ساحت کبریاست؛ خواه در بازگشت از جهنم کوره های مینا، به پردیس چشم نوازی ها، و خواه در پستو های پر پیچ ذهن، در هزار دالان به ظاهر فراموشی...با هنر {گابریل ریوالتا} دوام «تکرار»را از نظر می گذرانیم.

جواهرات، به ویژه آن هایی که ظرافت هنری دارند، در تمام اعصار و زمان ها جزو اشیاء گرانبها بوده اند. درخشندگی جواهرات ویژگی خاص خود را دارند که به دنیای کاخ ها و طبقات ثروتمند و حاکمان مربوط می شود. امروزه، مفهوم روشنایی تغییر کرده است. دیگر محدود به بازتاب نور توسط مواد معدنی خام و سنگ های گرانبها نیست، بلکه شامل نور مصنوعی تولیدشده از الکتریسیته است که با دنیای وسیع و مسحورکننده خود همراه است. از بین تمام اختراعات قرن بیستم، اختراع چراغ برق تاثیرگذارترین عامل در گسترش استفاده از نور در جواهرات بوده است. اهمیت این تحقیق در برجسته کردن اهمیت نور طبیعی و مصنوعی در زیبایی شناسی جواهرات از دوران باستان تا به امروز است. همچنین، درباره تحولات جاری ناشی از تغییر در ادراک و مفهوم جواهرات نیز به بحث خواهیم پرداخت.

این کتاب فاخر نمونه هایی از آثار طلاکاران زن در قرن بیستم را به نمایش می گذارد. نویسنده در ابتدا به طلاکاران هنر و صنایع دستی در بریتانیا، اروپا و آمریکای شمالی می پردازد و سپس به بررسی شخصیت ها و جریان های اصلی دوران پیش از جنگ، از جمله نمایشگاه «بیژو ده دیامان» افسانه ای کوکو شانل در سال 1932، طراحی های سوزان بلپرون و نقش ژان توسان در کارتیه و رنه پویسان در ون کلیف و آرپل است. از دهه 1950 تا به امروز، تعداد زیادی از طراحان بین المللی به طور دقیق مورد بررسی قرار می گیرند و بسیاری از نمونه های آثارشان به طور روشن نشان داده می شود. نویسنده بر روی موضوعاتی که با جواهرات مرتبط هستند، از جمله رنگ، نور، تناسب، طبیعت و اسطوره ها تمرکز می کند. در میان نام های بسیاری که آورده شده، می توان به ویویانا تورون بولو-هوبه (طراح برای جورج یانسن)، مارگارت ده پاتا، وندی رامشا، آنجلا کامینگز، پالوما پیکاسو، مارینا بی، لیدیا کورتیل و میشل آنگ اشاره کرد.

بارانی که پس از صاعقه ای خیره کننده بر نیاکان ما باریدن می گرفت، ضعف آنان را در برخورد مناسب با پدیده ها یادآور می شد. انسان هایی که در نخستین تجربه هایشان با جهان پیرامون، پی به نیروی لایزال طبیعت می بردند، به قربانی کردن برای خدایان قهار روی آوردند. هزاران سال گذشت؛ سال هایی لبریز از دستاوردهای علمی و آشنایی با جهان، پیشرفت های خیره کننده زندگی انسان را آکند، اما هنوز هم صحنه ی کشش و کوشش خدایان و تلاش برای دستیابی شان (هر چند که پایان داستان را بدانیم) برایمان جذاب است: چه در ژرفای کتاب های غبارگرفته پنهان باشند، چه بر بستر فلز آرمیده باشند، در قلب زیور بتپند یا دل سنگ را حجاری کنند.

وقتی مایکل دیوید استارلین در سال 1975 اولین حلقه طلا خود را ساخت، او علاوه بر آنکه چالش ها و امکانات کار با فلزات گرانبها را درک کرد، علاقه ای به این ماده و استعدادی در فرآیند آن داشت. او برای بیش از سه دهه به ایجاد جواهرات خلاقانه و شیک مشغول بوده است و این علاقه و استعداد به تدریج در طول این سال ها توسعه یافته است.او حدود 15 سال به عنوان یک طلاساز فعالیت می کرد که دو دهه به تولید زنجیر مشغول بود. او خودآموخته بود و تنها در دوره هایی که طلاسازان آموزش دیده اروپایی در «آکادمی هنر جواهرات ریور» در سان فرانسیسکو، برگزار کرده بودند برای تقویت کار خود شرکت کرده بود.

در دنیای مملو از روش های استاندارد، رنگ "Peach Fuzz" ما را به تفکر خارج از قوانین معمول و استفاده هوشمندانه از خلاقیتمان تشویق می کند. این رنگ با به چالش کشیدن خلاقیتمان از ما می خواهد با نگرشی نوین به خود، بدانیم کجا می توانیم با به کار گیری خلاقیت خود، آثاری خلق کنیم که کیفیتی بالاتر از آثار دیگر داشته باشند. این رنگ ما را به یافتن جایگاه های جدید و جذاب برای خلاقیت و آفرینش ابژه هایی فراتر از حد معمول، سوق می دهد.

از بلندای تیره ترین شب سال به دامان فرهنگ، هزار و یک دانه جواهر سرخ ریخته بود؛ انار یا لعل، شب یلدا یا طلوع... هنر در فرهنگ ریشه دار از تمام ظرفیت آن استفاده می کند؛ پیوند درخت و بار و برش آن با هنر و جواهر، تکرار هزار و یکباره ی شیرینی و امید است. میوه ای که نماد می شود و با شب های زمستانی گره می خورد... انار میوه ای مقدس و زیباست و جواهرات این میوه همیشه باعث برانگیختن شادی می شود و نمادگرایی عمیق این میوه دلیل جذابیت بیشتر تجسم جواهراتی با مفهوم انار است: نماد زندگی و مرگ... دو مفهوم به ظاهر منحصر به فرد: اما این نماد انار است. انار نه تنها از نظر طعم، بلکه از نظر تاریخ فرهنگی نیز غنی است. برخی از مورخان مذهبی معتقدند که دقیقا این میوه ممنوعه بود که حوا و پس از آن آدم چشیدند (انار، نه سیب) نام لاتین آن punica granatum است (به معنای سیب دانه دار) تاریخ زمینی آن از همان طلوع تمدن مکتوب آغاز می شود، همان زمانی که این میوه یکی از نخستین میوه هایی بود که توسط انسان کشت شد.

در طراحی فرم های ارگانیک مانند این آویز که یک درخت است، از polygonها استفاده می شود (مانند کاری که در نرم افزار های Clayoo،TS-pline،SubD انجام می شود).تعریف امروزی polygon متعلق به سال 1978 است. استفاده از اشکال سه ضلعی برای ایجاد فرم های ارگانیک برای اولین بار در صنعت انیمشین مورد استفاده قرار گرفت. دو نفر از مهندسین شرکت انیمیشن pixsar الگوریتمی برای فرم های ارگانیک ابداع کردند. ابتدا از این الگوریتم برای طراحی کاراکتر های انیمیشن استفاده شد اما به مرور در زمینه های مختلف مورد استفاده قرار گرفتند.طراحی این آویز با برنامه Clayoo انجام شده است که نرم افزاری بر پایه کار با Polygon است.مراحل طراحی قدم به قدم توضیح داده شده است.